Friday, 27 March 2015


     రామ నవమి వచ్చె, రారటే ఇక మీరు,
  రామ, సీతను తోడుకొని ఇచటికీ
                రామ, జగదభిరామ,రమణిలలామ,నా 
                రామ హృదయములోన కొలువు దీర్చ !!!
                పందిళ్ళు వేయరే, పాటలూ పాడరే 
                పారాణి దిద్దరే పాదములకు,
                పాపిట బొట్టెట్టి పసిడి నగలే పెట్టీ 
                పట్టు పీతాంబరము  కట్టించరే! !!  
                సీతనూ, జనకుని తనూజనూ, 
                వికసిత సరోజనూ  గెలచెనూ  రఘురాముడూ, 
                రామునీ దశరధ సుపుత్రునీ 
                గాధేయు శిష్యునీ, పత్నియౌ సిత నేడు!!!
                మల్లెలూ, మొల్లలూ, మరువమూ దవనమూ 
                 మాలలందున చేర్చి అల్లరమ్మా,
                 మల్లెమొగ్గంటి మన  జనకజను చేపట్టి
                 మహరాజు రాముడూ మురియునమ్మా!!! 
                 వారిజాక్షూలార! వేగరా రండమ్మ,
                 వన్నె వన్నెల ముగ్గులేయరమ్మ,     
                 ముత్యాలు రతనాలు కెంపులతొ బాగుగా  
                 ముచ్చటగ చూచి కడు మురియరమ్మా !!!
                జనకుడూ పత్నితో వేచిఉన్నాడమ్మ 
                జనకీ,రాములను చూడ వేగ 
                అదిగదిగొ దశరధుడు, తన పరిజనముతో 
                విచ్చేసినాడుగా కడు వేడ్కగా!!!
                కౌసల్య, సూమిత్ర, కైక తన వెంట జన
                కులగురువు మాన్యుడౌ వసిష్టుడూ
                సకలురూ ముదముతో వీక్షించు చుండగ
                పండితోత్తములెల్ల దీవించిరీ !!!
                'నా పుత్రి సీతనూ నీకప్పగించితిని 
                 ధర్మపత్నిగ నీవు స్వీకరించా,
                 ధర్మ బద్ధముగాను యేలుకో రఘురామ!
                  ధర్మ సంరక్షణము చేయ నీవూ,
                 రఘురాము పత్నిగా, జనకుని తనూజగా 
                 కడు కీర్తి దెచ్చునూ నా పుత్రికా'!!!
                 అంతట పలికినది జనకపత్నీ తనదు
                 చెరగుతో కన్నీరు తుడుకొనుచూ  
                'అవని వంటీ సహనమబ్బినది సీతకూ 
                 కడు శాంత సుందరము తనదు మనసూ
                పుట్టినప్పటినుండి, ఇప్పటీ దాకనూ 
                కంటిపాపగ తాను పెరిగెనమ్మా!!!
                ఇలుదీర్చి పెద్దలకు తలవంచి మెలిగేటి 
                 మంచి బుద్ధులు తనకు నేర్పినానూ 
                అత్తగా, తల్లిగా ఆదరించగవలయు
                నీ వంశగౌరవము - మా సీతనూ'!!!
               కౌసల్య తాగూడ ఆర్ద్ర హృదయమ్ముతో 
                అటు పల్కె 'మీ సీత మా సీతగా 
               కడు ముదముతోనుండు, మా ఇంట మీ పంట 
               మాదు రఘు వంశ సత్కీర్తి నిలిపీ' !!!
              పుష్ప వర్షము కురిసె గగన వీధులనుండి
              పులకాంకురితమయ్యె ధరణి యంతా 
              పులకలూ రేగినవి తనువున సీతకూ 
              కడు శితలము రాము  కరస్పర్శ తో !!!
               వంచినా తల యెత్తి రాము మొగమును జూడ 
              సకియలందరు చాల మేలమాడా 
              అరుణారుణములైన తన కరములందునా 
              నీల మేఘపు చాయ ప్రతిఫలింపా !!!
              తరుణి జానకి తనదు, వరుని వర్ణముగాను 
             దలచి తా ముగ్ధమోహనమాయెనూ,
             తలవంచి యున్నట్టి సీత చేతులలొని
             రతనాల గాజులా,  రాము రూపూ, 
             కనుపించగా  సీత సిగ్గులా మొగ్గాయె 
             అట్టి సీతకు హారతూలెత్తరే!!!
             నీల గాత్రునకునూ అరుణ పల్లవమునకు
             ఆకాశమంత పందిరిలోననూ 
             ఆరు నూరేళ్ళకూ అజరామరమ్ముగా 
             జరిగినది కల్యాణ వైభోగమూ'!!!
              జగములన్నిటిలోను పరమతారకముగా 
              జగతి కల్యాణమునకాకరముగా 
              జగమేలు స్వామిగా, జగములకు తల్లిగా 
               తనరారునీజంట నిజముగానూ!!!
     
    
       
           
      
   
    
   


Monday, 23 March 2015

 మిత్రులారా..

            మనసంతా వేదనతో నిందిపోతున్నది- స్త్రీలపై దారుణాలు రోజు రోజుకూ పెరిగిపోవటం చూసి!!!      మీడియాలోనూ ఇలాంటి ఘటనలనే మరీ మరీ స్పాట్లైట్ వేసి చూపిస్తున్నారు. ప్రచారమాధ్యమాలవల్ల, నిజమేమైనా వెలుగు చూసే అవకాశం ఉంటుందా అంటే, ఆ ఆశా,  గాలిలో దీపమే! నేరస్తులు మరింత నేర్పుగా తప్పించుకునే మార్గాలు అన్వేషిస్తూనే ఉన్నారు, బైట పడుతూనే ఉన్నారు.మరి, యీ గడ్డ మీద స్త్రీకి బతికి బట్టగట్టే అవకాశం మృగ్యమవుతోందనే భావన కలుగుతోంది. మరి, స్త్రీలకు రక్షణ యెక్కడ ఉంటుందోనని మథనపదుతుంటే నా మనసిలా పలికింది, మరి మీరేమంటారు?      
ఎచ్చోట మహిళను మాననీయగజూచు సత్సంప్రదాయవాటికలు గలవో,
  ఎచ్చోట అతివను అర్ధయంత్రముగానె పరిగణించని మానిసులుందురో,... 
ఎచ్చోట నాతిని నరదృస్థి,భోగ వస్తువుగనే చూచు తప్పును చేయదో,   
ఎచ్చోట రమణిని వంటింటి కుందేలు వని భంగపరచు అలవాటు లేదొ,
        అట్టి ప్రాంతమున మానవతులెల్ల నెంతొ
          తేట తెల్లముగ మనగలరు మన్ననలతొ,
  పాటలావతిగ, శాబ్దిగా, పద్మగుణగ,
                   గీటురాయిగా నుతియించు జగము, నిజము...

                               పుట్టపర్తి నాగపద్మిని 





Tuesday, 17 March 2015


               

                                     

                                     ' అనగనగా ఒక లేడి'
               బోను లో లేడి..
               ఒక స్వరం..
               'రాత్రి తొమ్మిదింటి తరువాత ఆడదానికి   రోడ్ల పైన  యేమి పని?..
                వస్తే వాళ్ళ బ్రతుకు కుక్కల పాలే..'
                లేడి మనసులో సందేహం..
               'చర్చిలో ఉన్న ప్రేమమూర్తి సంగతో?'
                మరో స్వరం.
               'ప్రేమా దోమా అంటూ మగాళ్ళ వెంట పడితే యేమౌతుందీ?
                తక్కిన వాళ్ళ కళ్ళూ పడవూ మరి?'
                లేడి గుండె గొంతులోకి వచ్చింది.
               'మరి మీ ప్రేమను అంగీకరించని ఆడపిల్లపై ఆసిడ్ యెలా పోశారు?'
                మరో కరుడు కట్టిన స్వరం.
               'పైటలేసుకునే వయసు నుంచే ప్రణయ పాఠాలూ, వెకిలి                                డ్రెస్సులూ..'
                లేడి కళ్ళళ్ళొ యెరుపు జీరలు..
               'అంకుల్..అనటనికే సిగ్గుగా ఉంది. కానీ, మీ వయసెంత?
               వయసును దాచుకుని మీరు బస్సుల్లొనూ,
                ఆఖరికి విమానాల్లోనూ  వేసే వేషాలు తెలియవా ప్రపంచానికి?'
                మరో వెకిలి గొంతుక..
               'వీళ్ళ వేషాలు మగాళ్ళని రెచ్చగొట్టటానికేనండి..
                మళ్ళీ మనపై నిందలు...'
                లేడి కళ్ళల్లో కన్నీటి ధారలు.
               'మీరంతా మృగాళ్ళే..ఇంట్లో భార్యలు 'సీతామాతలు..
                బైటి వాళ్ళంతా రంభా ఊర్వశులు మీ కళ్ళకు..
                ఆరేళ్ళ పసిపాపా, అరవై యేళ్ళ వృద్ధ నారీ కూడా ఊర్వశేనా మీ                     కంటికి?'
               మరో మగాడు గొంతు చించుకున్నాడు..
              'అసలు వీళ్ళకు స్వాతంత్ర్యం ఇవ్వకూడదండీ..
               ఏదో చదువుకుని మనల్ని ఉద్ధరిస్తారనుకుంటే
               స్చూళ్ళలోనూ కాలేజీలలోనూ వీళ్ళు మనకి తలవంపులే                            తెస్తున్నారు.
               అందుకే చదువూ వద్దూ, చట్టుబండలూ వద్దు.
               పన్నెండేళ్ళకే పెళ్ళి చేసి అత్తారింటికి తరిమేయాలి.
               లేదూ, పుట్టినప్పుడే మట్టుపెట్టాలి.'
             
               బోనులో ఉన్న లేడి గర్జించింది గట్టిగా...
              'ఒరేయ్!!!
               సంకుచితమైన మీ ఆలోచనలకో నమస్కారం..
               మైత్రేయి, గార్గిలను
               సీతా,అనసూయలనూ,
               ఝాన్సీ బాయీ,రుద్రమదేవులనూ,
               సుబ్బులక్ష్మినీ, మేరీకోం నూ
              వారిని కన్నదీ  ఆడవారేనే..
               కైకేయీ, మంధరా, శూర్పణఖా
               తాటకీ కూడా ఓ తల్లి పిల్లలే..
               మరి మగాళ్ళలోనూ అందరూ రాముడూ కృష్ణుడే ఉన్నారా?
               ఇప్పుడైతే రావణుడూ, కీచకుడూ, దుశ్శాసనుడూ యెక్కువగా                   ఉన్నారే?
               బస్సుల్లోనూ, రైళ్ళలోనూ,
               రోడ్లలోనూ, యెక్కడ చూసినా కనిపిస్తుంటే,
               మమ్మల్ని వేటాడి, వెంటాడి తుదముట్టిస్తుంటే
               మమ్మల్ని దోషులంటరేమిట్రా పశువుల్లారా?
               వేశ్యలైనా, వేషాలేసే ఆడవాళ్ళైనా
               మీరు సృష్టీంచిన పాత్రలే..
               'మావాళ్ళంతా పవిత్రమైన వాళ్ళూ,
               తక్కిన వాళ్ళంతా నీతిమాలిన వాళ్ళు'
               అనుకునే మీలాంటి వాళ్ళవల్లే మన సమాజం ఇలా యేడ్చింది.
               ముందు, మీ గురించి మీ ఇంటిఆడాళ్ళు యేమనుకుంటున్నారో                   తెలుసుకోండి.
               తరువాత మమ్మల్ని గురించి మాట్లాడండి..
               అసలు ఇదంతా యెందుకు?
               మొత్తం మా ఆడజాతే మిమ్మల్ని బహిష్కరించి
               మరో లోకానికి వెళ్ళిపోతున్నాం.
               మీరూ,  మీ దురహంకారమే రాజ్యాన్ని యేలుకోండి.'
               బోనులోని లేడి శివంగిలా మరోసారి గాండ్రించి,
               చింతనిప్పుల్లాంటి కళ్ళతో
               కలియజూసి, బోను బైటికి దూకింది.
              కోర్తులో ఇంతవరకూ గ్యాలరీల్లొ
               బిక్కు బిక్కుమని చూస్తూ
               బెంబేలెత్తిపొతున్న లేళ్ళన్నీ
               శివంగులై గాండ్రిస్తూ
               మీదపడెసరికి,
               ఇంతవరకూ గొంతు చించుకుని అరుస్తున్న మగమృగాలన్నీ
              'బతికుంటే బలుసాకు తినైనా బతొకొచ్చూ '
               అన్న పెద్దల మాటను పాటిస్తూ
               కాళ్ళకు బుద్ధి చెప్పాయి. ...........

                   




     
     
             



     
     
             





   
             






     





               

           
           
           

   
           
     



   
     
     
     


  

Sunday, 15 March 2015

             
             

        కవిత నిశ్శబ్ద నిష్క్రమణం.. 
                 ఒంటరిగా
                 తెరచాప లేని పడవపై
                 ధైర్యంగా  ప్రయాణం..
                ప్రశంసకూ , విమర్శకూ 
                చిరునవ్వే కవిత సమాధానం..
                సాహితీపానమే ఊపిరిగా,
                 వ్యవధానమేలేని అవధానమే తన శక్తిగా,
                 సత్యశొధనే లక్ష్యంగా,,
                 చిరునవ్వే చీకటిరాత్రుల దీపంగా 
                 ప్రాచ్య కవితాగానాల్లో సేద తీరుతూ
                 పాశ్చాత్య కావ్య రీతుల విశ్లేషణలో తలమునకలౌతూ
                 చేరబోయే తీరాల గురించి కలలు కంటూ
                 అలలపై సాగిపోతున్న ఆ 'కవిత
                  'ఒంటరి పూల బుట్ట'గా ఓ సారీ,
                 ఒళ్ళు విరుచుకుని ముందుకు సాగి పోయింది..
                  'అగ్ని హంస' గా మారి ఆకాశంలో చక్కర్లు కొట్టింది మరోసారి..
                 'ఇది కవి సమయం' అంటూ రాగాలు తీసింది ఇంకోసారి..
                 'పద్యమండపం' గా తనను తాను మలచుకుని, 
                 సప్తగిరిశునికి తన విన్నపాలను వినిపించుకుంది..
                 అవధాన విద్యను తాను ఆపోశనం పట్టిన తీరును 
                 అక్షరాలరూపంలో  పేర్చింది..
                 ముఖ పుస్తకం సాక్షిగా 
                 లక్ష రేకుల కుసుమంగా విరబూయాలనుకుని 
                 శ్రీకారమూ చుట్టింది..
                 అంతలో యే దిష్టి చూపులు పడ్డాయోగానీ
                 యే స్వరం అపస్వరంగా పలికిందోగానీ,
                 తాను చేరాలనుకున్న తీరాలను  చేరకుండానే   
                 ఆ కవిత కాలరేఖలను దాటి  
                 క్షితిజరేఖను అధిగమించి 
                 అనంతలోక యాత్రకై నిష్క్రమించింది..
                 దాని మనసుకేమి గాయమయిందో
                 అది తీర్చిన ఒంటరి పూలబుట్ట లొని పూలనడిగితే చెబుతాయా?
                 అగ్ని హంస చెబుతుందా?
                 తిరుమల వెంకన్నేమైనా జవాబివ్వగలడా?
                 రాతి దేవుడు  సమాధానమిస్తాడో లేదోగానీ    
                 ఆ కవిత నిశ్శబ్ద నిష్క్రమణం  తో,
                  కవితాలోకం ఇప్పుడు 
                 నిజంగా నిస్తేజ గగనం..    (రాళ్ళబండి వారి ఒక కవిత ఆధారంగా)
           రాళ్ళబండి వారితో గత ఉగాది నాటి నా విలువైన జ్ఞాపకం..;